خبر رد کلیات لایحه بودجه 1400 کل کشور در صحن علنی مجلس باعث تعجب بسیاری از صاحب نظران و کارشناسان گردیده است. چرا که کمیسیون تلفیق، لایحه غیرشفاف تقدیمی دولت را به صورت ریشه ای اصلاح نموده و انتظار جامعه، همراهی نمایندگان در صحن علنی مجلس با تصمیمات همکارانشان در کمیسیون تلفیق بوده است. اما رد این لایحه و ایجاد فضایی از تنش های بیهوده نه تنها باعث نگرانی مردم بلکه سبب ساز خشنودی دشمنان ایران گردیده است.

اما نکته ای که در میان اختلاف نظرها و تنش های سیاسی میان نمایندگان و همزمان بین مجلس و دولت در اکثر زمینه ها به خصوص موضوع بودجه، کمتر به آن پرداخته شده و شاید به کلی فراموش شده است؛ همانا تغییر فضای جهانی پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست. در فضای جدید و با ورود جو بایدن به کاخ سفید، عده ای از کارشناسان عرصه بین الملل معتقد هستند که هر نوع از دودستگی و اختلاف درونی میان ایرانیان، امکان تکرار تجربه تلخ دوران اوباما و ایجاد اجماع جهانی علیه ایران در شورای امنیت را تقویت خواهد نمود. لذا لزوم هوشیاری میان همه گروه های سیاسی و آحاد جامعه ایرانی بیش از پیش احساس شده و دلسوزان کشور معتقد به لزوم شنیده شدن یک صدای واحد از ایران در عرصه جهانی طی ماه های پیش رو هستند. آن هم در شرایطی که اقتصاد ایران شدیدا آسیب پذیر بوده و امکان تصویب یک بودجه هوشمندانه با هماهنگی دولت و مجلس وجود داشته و نیازی به ایجاد مشکلات جدید و دودستگی های بیهوده در کشور نیست.

لذا سوال مهم و اساسی این است که رویدادهای امروز جهان به چه سمت و سویی است که لزوم پرهیز از  دودستگی داخلی در ایران بیش از پیش احساس شده است. ابتدا باید به شرایط ایالات متحده و خصومت مشهور حاکمان آن نسبت به ایرانیان توجه نمود. دولت جدید آمریکا که بسیاری در کشورمان با خوشبینی مفرط معتقد به بازگشت فوری و بدون پیش شرطش به برجام بودند؛ نه تنها تاکنون این اقدام را انجام نداده بلکه ظاهرا با اظهارات متناقض در حال خریدن وقت برای رسیدن به یک اجماع منطقه ای و جهانی علیه ایران است. در کنار وقت کشی دولت بایدن، محور عربی و عبری که این روزها علاوه بر حمایت های همیشگی زرسالاران حاکم بر جهان غرب از اسرائیل، ثروت سرشار سعودی و امارات را نیز در خدمت برنامه های خود علیه ایران دارد؛ لحظه ای از دسیسه چینی و تبلیغات منفی علیه کشورمان دریغ ننموده و به دنبال ایجاد اجماعی تمام و کمال میان اروپا و آمریکا برای تشدید تحریم ها علیه ایران است. در کنار تلاش های این محور متخاصم عبری و عربی، تجربه نشان داده است که روسای جمهوری چون اوباما و بایدن توانایی ایجاد اجماع جهانی علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد حتی با همراهی چین و روسیه را دارا هستند. چرا که چین و روسیه نیز دو بازیگر صحنه بین الملل هستند که قطعا چون سایر بازیگران و کشورها، منافع ملی خود را بر منافع ایران ترجیح خواهند داد. بدون شک منافع معاملاتی چند صد میلیارد دلاری با جهان غرب برای چین و روسیه بیش از منافع تجارت چند میلیاردی با ایران است. بنابراین در صورت ارسال هر نوع پالس منفی حاصل از دودستگی در ایران و فراهم بودن شرایط اجماع جهانی علیه کشورمان، چین و روسیه لحظه ای در همکاری با ایالات متحده تردید نخواهند نمود.

از سوی دیگر حزب جمهوریخواه آمریکا که پس از انتخابات اخیر، دولت و کرسی های مهمی در قدرت را از دست داده؛ همواره ثابت نموده است که در دشمنی با مردم ایران لحظه ای مماشات و تعلل از خود نشان نخواهد داد. آنهم در شرایطی که دولت بایدن برای پیش برد بسیاری از برنامه های داخلی خود نیازمند معامله با سناتورهای جمهوریخواه و بده بستان با آن هاست.  تجربه دوران ریاست جمهوری ریگان، جرج بوش پدر و فرزند جنگ افروزش نیز به خوبی این مسئله را نشان داده که جمهوریخواهان و مخصوصا نئوکان ها در دشمنی با ایران همواره ثابت قدم بوده و در صورت عدم هوشمندی ایران، از حمله نظامی به کشورمان هیچ ابایی ندارند. بنابراین ایجاد شرایطی از جانب نئوکان ها برای تحمیل جنگی پیش بینی نشده به دولت بایدن و ایران ابدا دور از تصور نیست. همچنین دونالد ترامپ که بسیاری در ابتدا و بر اثر تبلیغات انتخاباتیش، او را منتقد سیستم حاکمیتی آمریکا شناخته بودند؛ به وضوح نشان داد که در صورت پایبندی سعودی و متحدانش به پرداخت پول های هنگفت به صنایع اسلحه سازی آمریکا، تدابیری به کار خواهد بست که درب دشمنی با ایران در واشینگتن بر همان پاشنه سابق به حرکت ادامه دهد. لذا نباید از توطئه های این حزب اقلیت اما موثر در قدرت آمریکا با همکاری لابی های صهیونیستی و دلالان سعودی علیه کشورمان غافل بود. آن هم در شرایطی که امکان بازگشت شخصیتی چون ترامپ به قدرت در انتخابات سال 2024 همچنان دور از تصور نیست. بنابراین ایران بیش از همیشه نیازمند پرهیز از اختلافات درونی و تقویت بنیه اقتصادیش است.

از سوی دیگر برخی کارشناسان طرح تشکیل ناتوی عربی علیه ایران در دوران اوباما و طرح معامله قرن ترامپ که باعث عادیسازی روابط میان برخی رژیم های مرتجع عربی و اسرائیل شده را کاملا مکمل یکدیگر دانسته و معتقدند که مسئولان ایرانی باید با پرهیز از اختلافات داخلی، تمام توان خود را صرف تقویت بنیه دفاعی و اقتصادی کشور نمایند. چرا که توطئه های بزرگی در دوران بایدن با استفاده از دستاوردهای اسلاف دمورکرات و جمهوریخواهش علیه ایران در جریان خواهد بود که هدفشان ضربه به امنیت ملی و معیشت مردم کشورمان است.

همچنین شرایط اقتصادی ایران ابدا مطلوب نیست. عدم عضویت ایران در سی اف تی  و پالرمو که بنا بر مصالحی از جانب نظام تصمیم گیری شده است؛ باعث گردیده که بهانه های فراوانی از جانب کشورهای گوناگون برای عدم معامله با تجار ایرانی به وجود آید. از سوی دیگر نرخ تورم افسارگسیخته، آمار بیکاری بالا، رکود عمرانی و اقتصادی، وضعیت نامطلوب بازارهای گوناگون از جمله بازار سرمایه و فشار فراوانی که بر روی تولید کنندگان کشور وجود دارد؛ شرایطی به وجود آورده است که لزوم هوشیاری سیاستمداران کشور را بیش از پیش واجب ساخته است. در این شرایط، بدون شک تصویب بودجه سالیانه کشور نباید به بهانه ای برای تسویه حساب های سیاسی و جناحی بدل شده و نگرانی مردم را بیش از گذشته سبب گردد. چرا که طبق فرموده مقام معظم رهبری در حال حاضر کشور ما در شرایط جنگ اقتصادی قرار داشته و بدون شک در چنین شرایطی است که دلسوزان کشور و نظام باید برای حل مشکلات کشور و وفاق ملی، از خودگذشتگی نشان دهند.   

بی تردید آنچه اهمیت داشته اتحاد ملی ما و تصویر تعامل گروه های مختلف ایرانیان به واسطه این اتحاد و دوستی است که از جانب رسانه ها به جهان مخابره خواهد شد. بنابراین باید اختلافات را در پشت درب های بسته و با عقلانیت حل نموده و به مردم ایران و جامعه جهانی پیام وفاق ملی ارسال نماییم. چرا که دشمنان این آب و خاک همواره به دنبال دشمنی با مردم ایران و انقلاب آن ها هستند و از بحران سازی های بیهوده استقبال خواهند نمود. اقتصاد ایران که همواره قربانی سوءمدیریت های داخلی و تحریم های ناجوانمردانه بین المللی بوده است؛ امروزه نیازمند ثبات و پالس های مثبتی است که ثمره تعامل دولتمردان و نمایندگان مجلس در تصویب بودجه ای عاقلانه و عملیاتی است. بنابراین باید خطرات پیش روی کشور را درک نموده و با خودگذشتگی از دامن زدن به بحران های بیهوده پرهیز نماییم. چرا که دشمنان ایران همواره برای بهره برداری از هر اختلاف و تشنج داخلی ایران، آمادگی رسانه ای لازم را دارند.

پایان/